Οι διάμεσες πνευμονοπάθειες συνήθως εκδηλώνονται σταδιακά. Οι περισσότεροι άνθρωποι με διάμεσες πνευμονοπάθειες νιώθουν δύσπνοια και έχουν μειωμένη ικανότητα άσκησης. Άλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν επίμονο βήχα που συνήθως είναι ξηρός.

Η διάγνωση της νόσου γίνεται από τον πνευμονολόγο με την κλινική εξέταση του ασθενή, την λήψη ιστορικού, την εκτίμηση του λειτουργικού ελέγχου του αναπνευστικού, των εργαστηριακών εξετάσεων και του απεικονιστικού ελέγχου (αξονική τομογραφία υψηλής ευκρίνειας των πνευμόνων). Για την επίτευξη της διάγνωσης σε ορισμένα περιστατικά μπορεί να απαιτείται βιοψία πνεύμονα.

Η θεραπεία των διάμεσων πνευμονοπάθειών εξαρτάται από την υποκείμενη αιτία και βασίζεται σε γενικές γραμμές στα αντιφλεγμονώδη και ανοσοτροποποιητικά (π.χ. στεροειδή) και στα φάρμακα κατά των ουλών (αντιινωτικά φάρμακα). Παρότι κάποιες μορφές των διαμέσων πνευμονοπαθειών όπως η Ιδιοπαθής πνευμονική ίνωση επιδεινώνονται ενίοτε προοδευτικά τα φάρμακα αυτά φαίνεται να αλλάζουν την φυσική πορεία της νόσου επιβραδύνοντας τον ρυθμό έκπτωσης της αναπνευστικής λειτουργίας, και μειώνοντας τις παροξύνσεις τις νόσου. Μετέπειτα στην πορεία της νόσου, ενδέχεται να απαιτηθούν προγράμματα αποκατάστασης οξυγόνου και πνευμονικής λειτουργίας.